باتیک فرآیند رنگرزی پوشاک استانبول است که توسط هیپی های دهه 1960 و 1970 رایج شد و امروز دوباره مد شده است.
این نوع رنگ آمیزی در اصل از اندونزی می آید به معنای “نوشتن با موم” است. قبل از رنگرزی، موم مایع را به صورت الگو روی پوشاک استانبول می زنند.
پوشاک استانبول پوشانده شده توسط موم نمی تواند رنگ جدید را جذب کند، که پس از شسته شدن موم، تضاد ایجاد می کند.
گره زدن تکه‌های پوشاک استانبول با گره یا کش که کمتر سنتی است، اما رایج‌تر است، در نتیجه نقوش دایره‌ای به رنگ اصلی پارچه پس از رنگرزی ایجاد می‌شود. در نتیجه، پوشاک استانبول ها را می توان به شیوه ای کاملاً فردی طراحی کرد.
پنبه یک الیاف طبیعی است که از موهای دانه گیاه پنبه به دست می آید. قدیمی ترین شواهد دانه ها و الیاف پنبه مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد است. در هند.
در مقایسه با الیاف مصنوعی، پارچه‌های پنبه‌ای می‌توانند تا 65 درصد وزن خود را رطوبت جذب کنند، اما به آرامی خشک می‌شوند. با توجه به نفوذپذیری هوا و پتانسیل کم آلرژی پنبه، این پوشاک استانبول دوستدار پوست است.
پوشاک استانبول نخی مقاوم در برابر پارگی و مقاوم در برابر گرما و مواد قلیایی است، بنابراین حتی با استفاده زیاد و شستشوی مکرر نیز بسیار بادوام است.
پارچه‌های پنبه‌ای می‌توانند سطحی خشن یا نرم (بیور) داشته باشند یا از طریق فرآیندهای تکمیلی (مرسریزاسیون) درخشندگی ابریشمی دریافت کنند. پنبه به ویژه به عنوان “جین” برای شلوار جین محبوب است.
بنگالی ها
بنگالی اصطلاحی برای نوعی پوشاک استانبول است که در اصل از بنگال در هند است. بافت مخلوط پنبه آن را شبیه به پارگی می کند. در هند از این پارچه برای پوشاک استانبول های سبک کت و شلوار پنجابی استفاده می شود.
یک تونیک بلند روی شلوارهای تنگ و بدون جیب پوشیده می شود. این اصطلاح به مرور زمان گسترش یافت تا شامل شلوارهای با دوخت مشخص شود.
یک بنگالی می تواند 7/8 طول یا می تواند طولانی باشد. شلوار بدون جیب دارای یک کمربند متصل است.
دارت و نسبتی از کشش، تناسب بدن را تضمین می کند. بنگالین با دکمه بسته نمی شود، بلکه با زیپ کناری بسته می شود. زیر تونیک ها و تاپ های بلند ایده آل است زیرا حجیم نیست.
