مواد شوینده در ارمنستان بسته به بار الکتریکی سورفکتانت ها به سه گروه بزرگ تقسیم می شوند.
شوینده های آنیونی
شوینده های آنیونی معمولی آلکیل بنزن سولفونات ها (ABS) هستند. بخش آلکیل بنزن این آنیون ها چربی دوست و سولفونات آبدوست است.
تخمین زده می شود که سالانه 6 میلیارد کیلوگرم مواد شوینده آنیونی برای بازارهای داخلی تولید می شود. دو نوع مختلف رایج شده است، آنهایی که دارای گروههای آلکیل شاخه ای هستند و آنهایی که دارای گروههای آلکیل خطی هستند.
آلکیل بنزن سولفونات های شاخه ای: تجزیه ناپذیر
آلکیل بنزن سولفونات های شاخه ای (BAS) برای اولین بار در اوایل دهه 1930 معرفی شدند و از اواخر دهه 1940 به بعد شاهد رشد قابل توجهی بودند.
در مقایسه با مواد شوینده در ارمنستان سنتی، BAS تحمل بالاتری نسبت به آب سخت و کف کردن بهتر دارد.
با این حال، دم بسیار شاخه‌دار، تجزیه زیستی را دشوار می‌کرد. BAS به طور گسترده به دلیل تشکیل وسعت زیاد کف پایدار در مناطق تخلیه فاضلاب مانند دریاچه ها، رودخانه ها و نواحی ساحلی (فم های دریایی) و همچنین مشکلات کف سازی در تصفیه فاضلاب و آلودگی آب آشامیدنی مورد سرزنش قرار گرفت.
به این ترتیب BAS در طول دهه 1960 از اکثر محصولات شوینده حذف شد و با آلکیل بنزن سولفونات خطی (LAS) جایگزین شد. هنوز در کاربردهای خاص کشاورزی و صنعتی مهم است، جایی که تجزیه زیستی سریع از اهمیت کمتری برخوردار است.
آلکیل بنزن سولفونات های خطی: زیست تخریب پذیر
آلکیل بنزن سولفونات های خطی (LAS) به صورت صنعتی با سولفوناسیون آلکیل بنزن های خطی (LABs) تهیه می شوند که خود می توانند به روش های مختلفی تهیه شوند.
اصطلاح “خطی” به آلکن های شروع کننده به جای محصول نهایی اشاره دارد. این ترکیب بسیار سریعتر از BAS تجزیه می شود و در طول زمان آن را به انتخاب ایمن تر تبدیل می کند. در شرایط هوازی به سرعت تجزیه می شود و نیمه عمر آن تقریباً یک تا سه هفته است.
در شرایط بی هوازی بسیار آهسته تجزیه می‌شود یا اصلاً تجزیه نمی‌شود و باعث می‌شود در غلظت‌های بالا در لجن فاضلاب وجود داشته باشد، اما تصور نمی‌شود که این دلیلی برای نگرانی باشد زیرا پس از بازگشت به محیط اکسیژن‌دار به سرعت تجزیه می‌شود.
